سفیر قدس

روزهایی که دانشجوی سادۀ رشتۀ کامپیوتر در دانشگاه دیویس کالیفرنیا بود هرگز به ذهنش خطور نمی‌کرد که روزی در وطنش،یک انقلاب برآمده از اسلام رقم بخورد و نظام کهنسال پادشاهی را سرنگون کند؛به فکرش نمی‌رسید که پایگاه توطئه و جاسوسی مستقر در سفارتخانۀ آمریکا در تهران سقوط کند و او، همان محصل جوان مقیم آمریکا، مترجم اسناد جاسوسی و گروگانهای آمریکایی شود؛
تصور نمی‌کرد زمانی فراخواهد رسید که از دیپلماتهای مؤثر و برجستۀ وزارت امورخارجۀ ایران و حتی خوابش را نمی‌دید که روزی از چهره‌های دیپلماتیک مهم در مسیر مقاومت علیه اسرائیل و آزادی فلسطین شود. اما شد..

سیاست‌ورزی شیخ‌الاسلام نه از جنس مشاجره‌های روزمرۀ جناحی بود که حواس را پرت و توان را سست می‌کند، بلکه برآمده از مبانی مستحکم و بینش عمیقی بود که از امام خمینی(ره) برگرفته بود. او اعداء عدو را اسرائیل و سپس آمریکا می‌دانست و مبنای سیاست‌ورزی داخلی‌اش هم همین بود. از همین‌روست که هم در دوران تصدی‌گری میرحسین موسوی بر وزارت امورخارجه، در کنفرانس جبهۀ پایداری عرب مشارکت می‌کند و هم در زمان تصدی‌گری علی‌اکبر ولایتی، در ارتباط با گروه‌های مبارز لبنانی و سوری قرار داشت و هم در وقایع سال 1388 متفکرانی به میرحسین موسوی نهیب زدند که کاری که می‌کند عملی ضد انقلابی است. شیخ‌الاسلام اهداف اصلی‌ خودش را قربانی درگیری‌های جناحی داخلی نمی‌کرد. از سوی دیگر، مهارت‌هایی که کسب کرده بود، او را در پیشبرد اموری که بر خود تکلیف می‌دانست کمک می‌کرد. تسلط بر زبان انگلیسی مزیت نسبی و برگ برندۀ او برای فعالیت مؤثر و کارآمد در ماجرای تسخیر لانۀ جاسوسی بود.

مرحوم شیخ‌الاسلام که حقیقتاً اسوه تواضع و فروتنی بود، همواره می‌گفت یکی از خوشبختی‌هایش این بود که در این دنیا همنشین شهدایی همچون سیدعباس  موسوی، عماد مغینه، فتحی شقاقی و شهید سیدکاظم کاظمی(نذیر) و شهید حاج قاسم سلیمانی بود.»

این کتاب، برش‌هایی از خاطرات آقای حسین شیخ‌الاسلام است که مصاحبه و گردآوری آن، از اوایل سال 1398 به مناسبت چهلمین سالگرد تسخیر لانه جاسوسی امریکا شروع شده بود و تا واپسین روزهای حیات مرحوم شیخ‌الاسلام ادامه داشت ولی با درگذشت ناگهانی ایشان متوقف ماند. نام کتاب هم از تجلیل رهبرمعظم انقلاب اسلامی از مرحوم شیخ‌الاسلام در روز قدس سال 1399 برگرفته شده است.